moje projekty
wyraź swoją opinię
polityka cookies


strona główna

ciekawi ludzie
Heniek złota rączka
Aniela Gryciuk
Alojzy Mrocheń
Alfred Miemiec
obrzędy i zwyczaje
dożynki 1999
niedźwiedź
wypiek chleba
Bass Kleofas
dożynki 2006
wieczór kolęd
świąteczny kiermasz
kiermasz 2009
festyn rodzinny
kiermasz 2011
wieczór kolęd 2012
Chór Cantate Deo
Boże Narodzenie
wydarzenia
trzydziestolecie
wiosna na dzielnicy
mecz piłkarski
kronika dzielnicy
100 lat kościoła
turyści w NWK
spotkanie po latach
nowy film
Slamdance festiwal
koniec lata
nowy film
pożar kaplicy
40-lecie szkoły
nowy film
nasza klasa 59'
Izba Regionalna
Rada Dzielnicy
cegiełka
politycy SP w NWK
wypadek
Orkiestra Leśnica
cmentarze
prehistoria
nekropolie dzielnicy
szkolnictwo
edukacja
architektura
stara Kuźnia
historia kościoła
wiadukty
hospicjum
pomnik
pałacyk
kapliczka
organy
dach kościoła
lauby
cementownie
rys historyczny
Grundmann
Pringsheim
Giesel
Bolko
Opole - Miasto
Groszowice
śmierć cementowni
Frauendorf i Silesia
rocznica Odry
wystawa
wspomnienie cz1
wspomnienie cz2
wspomnienie cz3
100-lecie Odry
sport
MP w enduro
chłopaki z Mad Maxa
turniej J. Szczakiela
ciekawostki
zaćmienie słońca
Wyspa Bolko
Graf Zeppelin
łowca piorunów
kogucik
wielka polityka
karawan
elektryfikacja NWK
wizyta Hindenburga
dezerter
komunikaty
oferta dla seniora

cementownie aktualizacja 01 grudnia 2003

tekst: Anna Dutkiewicz

Pierwsza opolska wytwórnia cementu powstała w roku 1857. Mieściła się ona na południe od dworca kolejowego w rejonie obecnego Technikum Materiałów Wiążących. Była to spółka akcyjna o kapitale zakładowym opiewającym na 100 tys. talarów. Na jej czele stał W.F.Grundmann. W pierwaszym roku wyprodukowano 900 ton cementu. W 1865 roku produkcja wzrosła do 6,5 tys. ton.

W tymże roku 1865 powstała druga opolska cementownia. Jej założycielem był H.Pringsheim, właściciel browaru. Mieściła się ona na terenie, na którym obecnie znajduje się Ovita Nutricia. Tak więc obie cementownie - Grundmanna i Pringsheima sąsiadowały ze sobą. W ówczesnym okresie cement opolski był cenionym produktem na rynkach zbytu. W roku 1867 dostał nawet wyróżnienie na międzynarodowej wystawie w Paryżu.

Dokładnie cztery lata później rozpoczęto budowę cementowni w Groszowicach, a w 1872 roku powstała cementownia Opole - Port, dzisiejsza Odra. W 1872 roku spółka bankierów wrocławskich, nosząca nazwę Oppelner Portland - Cement - Fabriken, wykupiła cementownie Grundmanna i Pringsheima. Powiększono znacznie kapitał zakładowy, zmodernizowano obie cementownie i zapewniono im wzrost potencjału produkcyjnego.

Wzmożony ruch budowlany oraz wszechstronne zastosowanie cementu w przemysłowym budownictwie lądowym i wodnym wywołały stale rosnacy popyt na ten materiał budowlany i sprzyjały zakładaniu nowych cementowni. W roku 1872 rozpoczęła produkcję cementownia w Groszowicach, stanowiąca własność Schlesische Aktien Gesellschaft fuer Portland - Cement - Fabrikation zu Oppeln.

W 1884 roku powstała na południe od dworca towarowego (dzisiejsze tereny przedsiebiorstwa Elmet) w Opolu fabryka założona przez A.Giesla; w 1887 roku przedsiębiorstwo to zostało przekształcone w spółkę akcyjną Portland - Cement - Fabrik vorm A.Giesel.

Na początku XX wieku, w roku 1901 w Nowej Wsi Królewskiej powstała kolejna opolska cementownia o nazwie Bolko, a w 1906 roku opolskie gazety informowały o wpisaniu do rejestru nowego zakładu o nazwie Silesia. Miała ona dwóch współudziałowców: Richarda Friedlaendera i inżyniera Wilhelma Leonardy z Ruedelsdorf koło Berlina. Cementownia ta, jak podawano, miała produkować rocznie 400 tys. ton cementu.

Był to znamienny rok dla opolskiego przemysłu, gdyż również w roku 1906 powstała cementownia Opole - Miasto, później Piast. Mieściła się ona na terenach przyległych do obecnej ul. Armii Krajowej.

Jak podają kroniki, w roku 1911 opolskie cementownie zatrudniały ok. 3000 osób. Pracownicy wywodzili się głównie z podopolskich wsi.